Sonic Screwdriver Projector (2010)

Miał być blog sentymentalny o starych zabawkach, a ostatnio robi się blog o zabawkach dla geeków bynajmniej nie będących starociami xD Ale cóż, cóż, cóż. Wińcie wrocławski TK.Maxx, że co jakiś czas coś sprowadza, a że popytu nie ma, to potem spuszcza z ceny i wtedy pojawiam się ja, węsząca za wszystkim, co ma napis "Doctor Who"...

A ostatnio grzebałam tam sobie pomiędzy pudełkami po raz któryśtam z rzędu, po prawdzie szukając zupełnie innego gadżetu (zestaw legopodobnych klocków z figurką Płaczącego Anioła - nie zależało mi zbytnio, ale gdy widziałam go w czerwcu, to już cena poszła w dół, bo ktoś pudełko przyłatwił). Niby nie ma, niby nie ma, aż tu nagle... JEST.

Jak widzicie, cena spuszczona o połowę, co w tym wypadku równało się IMHO bardzo atrakcyjnej ofercie.

A teraz chwilka teorii, bo pewne wyjaśnienia wszystkim nie-fanom się należą. "Sonic Screwdriver Projector" czyli soniczny śrubokręt-projektor. Co to u licha jest soniczny śrubokręt? Nowoczesne i użyteczne narzędzie, którym posługuje się Doktor. Pierwotnie pojawił się już w latach 60. w łapkach Drugiego Doktora jako coś wyglądającego jak długopis, by w latach 70. po dość drastycznej zmianie wyglądu stać się stałym gościem i być regularnie używanym przez Trzeciego i Czwartego. Skanowanie, otwieranie zamków, włączanie tudzież wyłączanie różnych maszyn, takie tam. Gdy jednak twórcy doszli do wniosku, że takie "cudowne" narzędzie to zbyt łatwy i nadużywany chwyt do rozwiązywania problemów, coś jak deus-ex-machina, zdecydowali się na zniszczenie go w trakcie jednej z przygód Piątego Doktora na początku lat 80. Dopiero w filmie z 1996 śrubokręt pojawił się ponownie, a od reaktywacji serii w 2005 roku stał się nieodłącznym atrybutem Dziewiątego i kolejnych Doktorów. Znów otwierał zamki, wyłączał elektroniczne bronie wrogów i detonował bomby... z tym, że - zapewne aby nie powielić błędu nadużycia z klasycznych epizodów - odkryto pewne jego ograniczenie. Nie działa na drewno. Oczywiście Doktor pewnego razu musiał spotkać istoty stworzone z drewna... ale o tym może kiedy indziej :D

Ogólnie znawcy serii określają liczbę modeli sonicznego śrubokrętu w przeciągu całego serialu jako siedem. Ten, na którym wzorowana jest zabawka, to ostatni, siódmy, którym posługuje się miłościwie nam panujący Jedenasty Doktor.
[Czego zresztą można się domyślić w prosty sposób nawet nie znając serialu, patrząc tylko na opakowanie. Jeśli niebieskie - to Jedenasty, 5 i 6 seria. Jeśli pomarańczowe - to Dziewiąty lub Dziesiąty, serie od 1-4. Zabawki z klasycznego DW mają pudełka granatowo-szarawe, ale z ręką na sercu to ani w polskich sklepach ani na Allegro takowych nigdy nie widziałam.]
Zestaw zawiera śrubokręt-projektor i trzy... krążki? A cóż to za krążki?

To slajdy z obrazkami, mili państwo! Nieco starsze pokolenie na pewno pamięta projektory typu "Ania" i bajki wyświetlane z przezroczy. Ten gadżet działa w podobny sposób. Tylko te kółeczka takie trochę małe i pewnie będą miały dziwną skłonność do znikania. Zwłaszcza, że w zamierzeniu to produkt skierowany nie tylko do fanów, ale i do dzieci, które niekoniecznie z premedytacją często gubią drobne części od zabawek...

Otóż niekoniecznie. Produkt licencjonowany, to i wykonany starannie. Na końcu trzonka znajduje się otwierany pojemniczek, gdzie można je schować, coby się przypadkiem nie zapodziały. Tadam.

Całość wykonana jest bardzo porządnie, z dbałością o podobieństwo. Tylko zielona "dioda" na końcówce jest większa i zrobiona w zupełnie innym kształcie niż oryginał, ale to wynika z zastosowania gadżetu - te wszystkie soczewki gdzieś trzeba było zmieścić. Zresztą... grunt, że mimo sporych gabarytów (zwłaszcza w porównaniu do poprzednich modeli) dobrze leży w dłoni :D

Niestety, aby sprawdzić, jak śrubokręcik działa w celach, do których w zamierzeniu był przeznaczony, musiałam poczekać, aż się ściemni. Trzy krążki zawierają w sumie 15 obrazków. A co na nich? Jedenasty Doktor i przyjaciele (a właściwie jeden w osobie Amy), całe stadko wrogów z 5 serii oraz - naturalnie - wierny wehikuł Doktora, TARDIS. Część slajdów widać na poniższych zdjęciach, które jednak nie oddają do końca rzeczywistości - mój aparat nawet w specjalnym trybie do fotografowania w nocy nie lubi robić ostrych zdjęć po ciemku...

Ogólnie jestem bardzo zadowolona (wszak soniczny śrubokręt to marzenie każdego fana), chociaż gdyby nie obniżona cena, to bym się pewnie nie skusiła. Po prostu chciałam mieć ów gadżet w jakiejkolwiek formie. Bo istnieją konkretne zabawkowe repliki bodaj wszystkich śrubokrętów, z ruchomymi częściami i dźwiękami jak w serialu, z tym, że są cholernie drogie. Znaczy można pójść taką drogą jak pewna moja koleżanka-Whovianka, która kupiła taniej używany niedziałający i dysponując odrobiną wiedzy o elektronice nareperowała go (kwestia rozbija się o nie stykający kabelek, który wystarczy odpowiednio przesunąć, zdaje się). No, ale ja aż tak to się na tych sprawach nie znam. Może kiedyś naciułam i sobie kupię. I będę miała dwa. A do tego czasu... ten jest dobry :)

Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym nie wsadziła tego artefaktu w łapki jego prawowitego właściciela.

Jedenasty jest chyba trochę taki... przytłoczony ogromem swojej nowej sonicznej zabawki :D