Teraz na tak zwane "stare lata" nie bardzo wypada biegać po domach, więc zostaje odgrzebywanie odpowiednich tematycznie rzeczy. Gdybym miała Monsterkę, to bym ją tu pewnikiem pokazała z tej okazji. Ale nie mam.
Za to znalazłam takie cacko. Czy wspominałam wam kiedyś, że całymi długimi latami od maleńkości niemalże zbierałam zabawki z Kinder Niespodzianki? Nie? To teraz już wiecie. Niestety lub stety wampirek jest jedynym, którego zdobyłam z jego serii. Póki co, oczywiście. Jakoś jeśli chodzi o późniejsze rzuty figurek, to większość kupowałam później w naszym miejscowym sklepie dla kolekcjonerów.
Tak wyglądała cała edycja Wampirków, która po ciemku świeciła zębami i oczami. Wiktor niestety oczy ma zamknięte, więc efekt trochę pada... co nie zmienia faktu, że to wyjątkowo sympatyczny gość.
Chyba kiedyś będę musiała wygrzebać wszystkie te figurki i pokazać. Zwłaszcza, że lalkowo u mnie ostatnio duża posucha i nie sądzę, żeby ta sytuacja w najbliższym czasie uległa zmianie.
Swoją drogą... gdzie się podziały cztery świecące duszki, które również znalazłam w Kinderach? Jakoś nie mogłam się do nich dokopać.
Ja też lubię Halloween, od czterech lat regularnie urządzam imprezę kostiumową, podczas której męczę moich gości konkursami :)
OdpowiedzUsuńŚwietny wampirek. :)
OdpowiedzUsuńJa w dzieciństwie nie wiedziałam, że coś takiego istnieje :-) Ale dla mnie to nic złego - radosna odmiana święta, które w Polsce nakazuje dumać na cmentarzach. To chyba dobre dla dzieci :-)
OdpowiedzUsuńJa do Halloween mam akurat stosunek ambiwalentny :p Co innego, gdyby odbywał się w okolicach Sylwestra czy karnawału - tak to jakoś dziwnie...
OdpowiedzUsuńHeh, powiem ci, że ze wszystkich zabawek/naklejek/breloczków najbardziej faworyzowałam i byłam specjalnie kupować te właśnie, które świeciły w nocy ;D Do dzisiaj mam hyzia na punkcie fosforowych dodatków - gdyby tak sprzedawali taką modelinę, wycinanki... Wszystko bym brała. W sumie... może też powinnam zacząć za takimi rzeczami specjalnie latać na Allegro, jak ty?