Betty Teen na powitanie

Przede wszystkim, z racji faktu, iż jest to pierwsza notka tego bloga, wypadałoby się przywitać. A więc witam się - dzień dobry! I od razu mówię, podziękujcie Ani z Doll Second Hand, która podsunęła mi pomysł, żeby zamiast szlajać się po lalkowych blogach i tylko komentować wziąć się do roboty i założyć własnego ;) Nie miałam przekonania do tego pomysłu i nadal trochę nie mam, bo to chyba sto siedemdziesiąty mój internetowy dziennik (z tego 3 na krzyż w miarę regularnie działa), ale pomyślałam, że co mi szkodzi. Najwyżej będzie tu aktualka raz na trzydzieści lat i bu.
I w związku z tym, że idea wypłynęła mniej lub bardziej pośrednio z mojego zainteresowania kolekcjami tak zwanych fashion dolls, prowadzonymi przez wiele osób, zaczniemy od mojej pierwszej lalki tego typu. Wprawdzie większość z tego, co tu zostanie napisane, to zdeczka zwykła kalka z notki o "dzieciństwie z Pewexu" na moim głównym blogu, ale ciiii, nieważne. Zresztą podejrzewam, że tam niemal nikt zainteresowany tematem jej nie przeczytał :P

Tam tadadam, przed państwem... Betty Teen.
A tak właściwie to Elza lub Eliza, bo tak ją przez całe dzieciństwo nazywałam. Pojawiła się niespodziewanie, pewnego pięknego dnia, jako prezent od babci. Dla rodziców poducha z prawdziwego, wiejskiego pierza, a dla maluszka laleczka. I to jaka! Zupełnie inna niż te, z którymi dotychczas obcowałam. Bo miałam wtedy może ze trzy latka i wszystkie moje lale to były albo bobaski albo szmacianki o dziecinnym wyglądzie. Aż tu nagle pojawia się taka plastikowa panienka, w sukience jak księżniczka, z długimi nogami, talią i biustem. Jak prawdziwa, dorosła kobieta... Przewrót kopernikański normalnie :D

Czas obszedł się z nią dosyć łaskawie. Wprawdzie bardzo skołtuniły jej się włoski, ale wiem teraz, że to "cecha wrodzona" tych lalek, wynikająca z prostego faktu - nie dość, że loki, to często jeszcze w palemkę. Z bajkowej sukienki zaczęła trochę odłazić na plecach ozdobna folia, a słodka torebka z kokardką zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach wieki temu, ale poza tym wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Owe nieszczęsne loczki, chociaż na zdjęciach wyglądają odrobinkę lepiej. I czy tylko ja mam wrażenie, jakby ona była... siwa? :D

No i jeszcze jedno - buzia, urocza buzia i te słodkie, rootowane rzęski! :)

 O tym, że moja pierwsza "fashionka" to Betty Teen, dowiedziałam się niedawno, zdaje się, że z bloga Agi, która swego czasu zdybała jeden egzemplarz. Lalka produkowana w końcu lat 80., bardzo popularna w Rosji i Holandii. Niestety mało o niej można znaleźć w Sieci, dlatego miło mi, że mogę dorzucić do tej drobnej kupki parę zdjęć mojej lali. A nuż widelec ktoś jeszcze miał taką? ;)

No, to będzie mniej więcej tyle na początek. Dobry, mam nadzieję! ;)